Απόφαση ανάθεσης επιμέλειας ανηλίκου τέκνου στον πατέρα

Περαιτέρω, ενόψει  της  διακοπής  της συμβίωσης των διαδίκων, ανακύπτει ανάγκη δικαστικής  επέμβασης  για την προσωρινή ρύθμιση της επιμέλειας  του προσώπου του προαναφερόμενου ανήλικου τέκνου τους Παναγιώτη. Σε σχέση με το  θέμα αυτό, το Δικαστήριο, λαμβάνοντας πρωτίστως υπόψη το συμφέρον του ανήλικου και μάλιστα όχι μόνο το ψυχικό και συναισθηματικό αλλά και της εν γένει διαμόρφωσης  της προσωπικότητάς  του, της ευαίσθητης  νηπιακής ηλικίας του, της ιδιαίτερης ανάγκης του για την στοργή, τη φροντίδα και   τις  περιποιήσεις  και του γεγονότος  ότι καθ’ όλο αυτό το χρονικό διάστημα έχει αναπτύξει ιδιαίτερο συναισθηματικό δεσμό και με τον ετεροθαλή αδερφό του Γιάννη, τον οποίο ακολουθεί στον παιχνίδι, παρ’ όλη τη μεγάλη διαφορά ηλικίας, ο οποίος επίσης τον υπεραγαπά και  τον φροντίζει και ότι ο τυχόν διαχωρισμός τους θα δημιουργούσε προβλήματα, το γεγονός ακόμη ότι ο αιτών-πατέρας έχει μεγαλώσει και τον προαναφερόμενο πρωτότοκο υιό του μετά τον απροσδόκητο θάνατο της προαναφερόμενης συζύγου του πριν από  περίπου 15 έτη  και ότι έχει αναλώσει όλο σχεδόν τον ελεύθερο χρόνο  του  στην περιποίηση και τη διαπαιδαγώγηση αυτού (Γιάννη)  όλα  αυτά τα χρόνια, έχοντας βέβαια στο πλευρό του την οικογένεια του, όλα τα ανωτέρω αποτελούν  στοιχεία, τα οποία ικανά να συνηγορήσουν υπέρ  της άποψης ότι ο μικρός  Παναγιώτης  μπορεί να διαμείνει με τον πατέρα  του.

Ειδικότερα πιθανολογείται ότι αυτός διαθέτει όλα  τα απαιτούμενα προσόντα, για  να επωμισθεί το λειτουργικό αυτό καθήκον, γενομένου έτσι δεκτού ως και ουσιαστικά βάσιμου του αιτήματός του. Εξάλλου και η καθ’ ης-αιτούσα υπεραγαπά τον υιό της και διατηρεί με αυτόν έντονο ψυχικό δεσμό, πλην όμως διάφορα περιστατικά στο παρελθόν, όπως ο ίδιος ο προαναφερόμενος μάρτυρας κατέθεσε, δηλαδή, οι μορφές τιμωρίας του μικρού με «κλείσιμο» αυτού στο αυτοκίνητο, όταν έκανε ζημίες ή φασαρίες ή οι ξυλοδαρμοί του για τους ίδιους λόγους (βλ. επίσης και τις ως άνω ένορκες βεβαιώσεις) αποτελούν ενδείξεις ότι η καθ’ ης δεν είναι ακόμη αρκετά ώριμη και κατάλληλη για να αναλάβει το καθήκον της διαπαιδαγώγησης ενός τέκνου αυτής της ηλικίας, όπου απαιτείται μεγάλη υπομονή, δύναμη και αντοχή για την ορθή ψυχοσωματική ανάπτυξη της προσωπικότητάς του. Εξάλλου το γεγονός ότι η καθ’ ης-αιτούσα σκέφτεται να αναχωρήσει στην Αθήνα και να εγκατασταθεί μόνιμα στην οικία των γονέων της για εύρεση εργασίας θα οδηγήσει σε μία πλήρη αποξένωση από το οικογενειακό, φυσικό και κοινωνικό περιβάλλον που ο μικρός Παναγιώτης έχει συνηθίσει  να ζει και να αναπτύσσει τον μικρόκοσμο του. Άλλωστε εκείνο που το παιδί έχει μεγαλύτερη ανάγκη αυτή την περίοδο της ζωής του είναι να αισθάνεται ασφάλεια και σταθερότητα και αυτό είναι δυνατό  στο περιβάλλον που ήδη διαβιεί, στο οποίο  όχι μόνο έχει συνηθίσει αλλά του παρέχεται φροντίδα και κάθε είδους βοήθεια από τον πατέρα  του.